انیمیشن نان آور یک درام انیمیشنی زیبا از کارگردان «راز کلز» است که در افغانستان اتفاق می‌افتد. انیمیشن نان آور براساس رمان بزرگسالان جوان نوشته دبورا الیس، درباره دختری ۱۱ ساله است که پس از زندانی شدن پدرش مجبور می شود وانمود کند که پسر است. این فیلم به طرز دلخراشی موضع خشونت آمیز، ضد زنان، ضد روشنفکری و حتی ضد سواد رژیم طالبان را به تصویر می کشد. زنان به دلیل عدم پوشش مناسب، حضور در انظار عمومی بدون شوهر/ پدر و جلب توجه به خود مورد آزار و اذیت و ضرب و شتم قرار می گیرند. سربازان و پیروان طالبان شخصیت ها را می ترسانند و تهدید می کنند و یکی را در زندان نگه می دارند. چند توهین خفیف دیالوگ را تقویت می کند («دیوانه»، «احمق»، «دشمن اسلام»، و غیره)، اما این خشونت واقع بینانه است که به احتمال زیاد بینندگان جوان را ناراحت می کند. همچنین داستانی در درون داستان وجود دارد که در آن ارواح اسکلت، جگوارهای مهاجم و یک فیل شاه شیطان صفت ظاهری برجسته دارند، اما به اندازه بدرفتاری با مردم (به ویژه دختران و زنان) تحت حاکمیت طالبان ترسناک نیست. و در نهایت، مضامین پشتکار، کنجکاوی و شجاعت در سرتاسر انیمیشن غالب است. بر اساس رمان سال ۲۰۰۰ دبورا الیس، نان آور، پروانای ۱۱ ساله (با صدای سارا چادری) کنجکاو را دنبال می کند که به پدرش، معلم سابق قطع عضو، کمک می کند تا در بازاری در کابل، افغانستان کالا بفروشد. سربازان و پیروان طالبان او را مورد آزار و اذیت قرار می دهند و در نهایت او را به دلیل "دشمن اسلام بودن " به زندان می اندازند. بدون پدری که از آنها مراقبت کند، خانواده که شامل پروانا نیز می شود. خواهر بزرگترش ثریا؛ برادر بچه آنها و مادرشان بدون هیچ وسیله ای برای پول درآوردن یا حتی خرید کالا در بازار رها می شوند. بنابراین پروانا تصمیم می گیرد موهایش را کوتاه کند و خود را به شکل یک پسر درآورد تا از خانه خارج شود، خانواده اش را تامین کند و سعی کند پدرش را در زندان پیدا کند و با او صحبت کند. پروانا در کمال تعجب متوجه می شود که یکی از همکلاسی های سابقش به نام شوزیه (سوما چهایا) نیز برای امرار معاش وانمود می کند که پسر است. آیا این دو دختر می توانند با موفقیت از توجه طالبان دوری کنند؟ انیمیشن نان‌آور فوق‌العاده یادآور خشونتی است که دختران و زنان در مردسالاری با آن روبرو هستند. در «نان‌آور»، پروانا خود را به‌عنوان یک پسر در می‌آورد نه برای جنگیدن یا تحصیل، مانند داستان‌های مشابهی مانند «مولان» یا «ینتل» بلکه فقط برای زنده ماندن. انیمیشن نان آور محدودیت های شدیدی را که برای زنان و حتی مردان اعمال می شود نشان می دهد. اما توجه به این نکته مهم است که افرادی که در پشت «نان‌آور» هستند کارگردانان، تهیه‌کنندگان و نویسنده رمانی که بر اساس آن ساخته شده است همگی سفیدپوست هستند و روایتی را می‌سازند که بر ایدئولوژی و ارزش‌های سفید و فمینیسم غربی متکی است. در حالی که این ایدئولوژی به درستی می تواند پدرسالاری طالبان را از جهاتی محکوم کند، اما بارهای قومی و استعماری زیادی را به همراه دارد. افسانه درون فیلم که ظاهری متفاوت از بقیه انیمیشن دارد، تجربه افغانی را برای مخاطبان غربی به آرامی ترجمه می کند. این نقش خود پروانا را در نجات خانواده اش از عذاب حتمی منعکس می کند. پشتکار او در شرایط غیرقابل تصور تنش قابل توجه است. این الهام بخش مادر مالیخولیایی و خواهر بزرگتر اوست. موضوع فیلم ممکن است برای بینندگان بسیار جوان خیلی شدید و خشونت بیش از حد واقعی باشد، اما نوجوانان جوان و نوجوانی که مثلاً از داستان ملاله یوسف‌زی برنده جایزه نوبل آگاه هستند، باید آن را جذاب و آموزنده بدانند. مانند فیلم‌های بزرگ قبلی استودیوی انیمیشن ایرلندی Cartoon Saloon (راز کلز و آواز دریا)، نان‌آور فولکلور را با رئالیسم ترکیب می‌کند و در نهایت نشان می‌دهد که کودکان چقدر شجاع‌تر از آن چیزی هستند که برخی فکر می‌کنند. خانواده‌ها می‌توانند درباره نمایش خشونت واقع‌گرایانه در مقابل خشونت فانتزی صحبت کنند. چگونه هر دو در «نان‌آور» به تصویر کشیده می‌شوند؟ آیا تماشای یکی از دیگری دشوارتر است؟ تاثیر خشونت رسانه ای بر کودکان چیست؟ چگونه شخصیت‌ها شجاعت، کنجکاوی و پشتکار را نشان می‌دهند؟ چرا این نقاط قوت شخصیت مهم هستند؟ پیام فیلم در مورد نحوه رفتار با زنان و دختران چیست؟ چگونه این رفتار در سراسر جهان متفاوت است؟ از این فیلم در مورد افغانستان چه آموختید؟ آیا تماشای فیلم باعث شد که بخواهید کتابی را که بر اساس آن ساخته شده است بخوانید یا درباره تاریخ باستانی (یا اخیر) افغانستان بیشتر بدانید؟ با توجه به اینکه نویسنده کتاب و فیلمسازان از یک پیشینه غربی هستند، چه دیدگاه هایی ممکن است از این فیلم غایب باشد؟بازیگران انیمیشن نان آور سارا چادری، سوما باتیا، علی بادشاه هستند.