بعدازظهری بارونی و طوفانی بود. مریدا روی دسته علف خشکی در اسطبل نشسته بود و کتابی قدیمی را می‌خواند. او و اسبش، آنگوس، قصد داشتند که اگر هوا کمی صاف‌تر شد، برای سواری به بیرون بروند، مریدا به تصویری از کتاب اشاره کرد و به آنگوس گفت: نگاه کن. اسب‌های جادویی. این اسب را سِلتی صدا می‌کنند. این یک اسب آبیه. آنگوس غرید و سرش را تکون داد. معلوم بود که او دوست نداشت کارهای جادویی انجام بدهد. مدتی گذشت و بارش باران کم‌تر شد و ابرها هم پراکنده شدند…